Yunan asıllı ünlü yönetmen Costa Gavras'ın son filmi Cennet Batıda, bir kaçak göçmenin, anavatanı Yunanistan'dan Paris'e kadar olan yolculuğunu, kara mizah unsurlarını da başarıyla kullanarak anlatan bir drama...
Yunanistan'dan hareket eden ve kaçak göçmenleri taşıyan bir gemiyle yolculuk yapan Elias, gemiyle gelen göçmenlerin pek çoğu yakayı ele verirken, bir şekilde sıvışmayı ve bir çıplaklar kampına sığınmayı beceriyor. Buradan başlayan serüven, kampta tanıştığı bir sihirbazın verdiği 'umut ışığı'nın peşinde, Paris'e kadar uzanıyor. Usta yönetmen Gavras, filmin sunduğu bu malzemeyi, kara komedi sularında gezinerek anlatırken dengeyi hiç kaçırmıyor. Aslında öykü, kara mizah için son derece riskli. Başka ellerde, son derece sevimsiz bir hal alabilir. Ama Gavras, öyküsünü ve mizah anlayışını öyle hesaplı ve akılcı şekilde kuruyor ki böyle bir risk söz konusu bile olmuyor...
Mizahi tonunu korurken, işin gerçekçi yanını da zedelemiyor yönetmen. Kendisine yol boyu karşılaştığı ve yardım eden tüm Avrupalılar, bir şekilde ondan faydalanıyor, işleri bittiğinde ise onu bir kenara fırlatıveriyorlar. Bir yaz tatili kaçamağı için Elias'a kucak açan Alman kadın, yolda karşılaştığı çocuklu ve yalnız kadın, Fransa'da belgesiz işçi çalıştıran fabrikada ona iş yaptıranlar hep bu gruba örnek ve hayli de inandırıcı. Özellikle belgesiz işçi çalıştıran fabridaki günleri, Avrupa'nın orta yerinde yaşanan insanlık dramını bizlere hatırlatması açısından önemli. Filmin genelinde olduğu gibi buralardaki gerçekçilik ve mizah dengesi yine çok iyi ayarlanmış...
Gavras, birçok filminin aksine, gayet rahat izlenen, her türden seyirciyi yakalayacak bir film çekmiş aslen. İlgiyle ve merakla izlenen öykünün finalini de gayet iyi bağlamış. Final aslında tüm filmin mizah anlayışının bir özeti. Oraya kadar yaşadığı herşeyi düşündüğümüzde, finalde ele geçen 'sihirli değnek' hayli manidar. Gavras'ın filmi oldukça başarılı. Herkes izlemeli...
Filmin Notu : 3 / 4
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder