Duvar (1983)

Yılmaz Güney klasiği Duvar,benzerlerinden pek çok noktada ayrılan bir "hapishane" filmi. Güney'in toplumsal gerçekçi üslubunun yaratıcı görsel vizyonuyla birleştiği nadide filmlerinden biri...

Güney, 80 darbesinin tüm baskısının yaşandığı dönemde geçen filminde, hapishane ortamını dış dünyadan tamamen bağımsız şekilde ele alıyor. Ancak tamamı hapishanede geçmesine ve dışarıya ait pek bir bilgi verilmemesine rağmen, hapishane ortamının dışarıda yaşananların aynası olduğunu tamamen hissedebiliyoruz. İlk yarım saatte hapishane içinde bir gözlemci gibi gezinen kamerasıyla, bize diğer pek çok haapishane filminden farklı olarak "genel" bir görünüm sunuyor. Tek tek karakterleri tanıtmakla hiç uğraşmıyor. Aslında filmin net başkarakterleri bile yok. Hapishanede olup biten tüm o insanlık dışı işler sürerken, durumların gerektirdiği şekilde bazı karakterler kendiliğinden öne çıkıyor. Sürekli karakterler arasında gezinmesine rağmen, film hiçbir şekilde odağını şaşırmadan ilerliyor...

Duvar, Güney sinemasının sadece bazı önemli toplumsal mevzuları cesaretle ele alıyor olmasıyla önem kazanan bir sinema olmadığının en bariz göstergelerinden biri. Neredeyse belgesel gerçekliğine sahip atmosferine ve öykü anlatmaktan ziyade "genel" durunların peşinde koşmasına rağmen soluksuz izlenen bir iş çıkartıyor ortaya. Devrimcileri kendilerine örnek olan çocukların, ağır şartlar taşıyan mevcut hapishanelerinden kurtulup, başka bir hapishaneye gidebilmek uğruna verdikleri mücadele, her türlü duygusal aşırılıktan arınmış ama sertliğinden de hiçbir şey kaybetmemiş bir üslup ile anlatılıyor.



Yılmaz Güney'in son filmi olan Duvar, ustanın sinemasının en yetkin örneklerinden biri ve eskimeyecek bir klasik. Yılmaz Güney sinemasını tanımayan genç kuşaklar için de iyi bir başlangıç olabilecek nitelikte bir film...